Γράφει ο Ζαχαριουδάκης Ηλίας

Οι βάσεις εισαγωγής στις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανακοινώθηκαν το πρωί της Τετάρτης. Τα συναισθήματα ανάμικτα. Υπήρξαν οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, οι χαρές, οι απογοητεύσεις. Το χαμόγελο της ικανοποίησης και η αγκαλιά της συμπόνιας.

Συναισθήματα που υπάρχουν σε κάθε στιγμή της ζωής. Με αυτά τα συναισθήματα μεγαλώνει κανείς, αυτά χρησιμοποιεί για να επικοινωνεί και αυτά –και τα ευχάριστα όπως και τα άσχημα- χρειάζεται για να επιβιώσει.

Ωστόσο ποια είναι η ουσία της επιτυχίας;

Βρίσκεται στην ικανοποίηση της επιτυχίας; Κρύβεται πίσω από την απόλυτη Πρωτιά; Είναι η «ανάδειξη» του πρώτου ή της πρώτης; Του καλύτερου; Το παραδείγματος προς μίμηση;

Μα η παραπάνω «απομόνωση» του/της εκάστοτε επιτυχόντα/επιτυχούσας αποκλείει από την εξίσωση των συγχαρητηρίων, την πραγματική επιτυχία της προσπάθειας.

Όταν γίνεται λόγος για επιτυχία αυτή συνοδεύεται από προσπάθεια και συνήθως αναδεικνύεται ως βασικός συντελεστής.

Όμως προσπάθεια δεν κάνουν μόνο οι επιτυχόντες. Προσπάθεια κάνουν και οι «αποτυχόντες». Και η δικιά τους προσπάθεια αξίζει συγχαρητήρια. Αξίζει μία αγκαλιά και ένα ευχαριστώ για την δυναμική που την διακατείχε.

Η επιτυχία επομένως – η ουσιαστική επιτυχία, αυτή που αξίζει τα περισσότερα συγχαρητήρια, είναι η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.

Η προσπάθεια (= ο αγώνας) για την επίτευξη ενός στόχου. Ενός στόχου που ποτέ δεν είσαι σίγουρος ότι σε καλύπτει, ενός στόχου που ποτέ δεν ξέρεις εάν θα σε δικαιώσει. Ωστόσο όταν «συνυπάρξεις» με την φιλοσοφία και τη λογική της προσπάθειας είσαι πιο κερδισμένος από ποτέ.

Για τους έφηβους το «παιχνίδι» των Πανελλήνιων, είναι η πρώτη γεύση για το «παιχνίδι» της ζωής.

Όσοι και όσες επομένως από τους -κατά τα κοινωνικά ταμπού- αποτυχημένους και αποτυχημένες, προσπάθησαν και προσπάθησαν με όλη τους την καρδιά, το μήνυμα είναι ένα: Συγχαρητήρια!

Συγχαρητήρια σε όσους προσπάθησαν!

Ο «μύθος» της επιτυχίας του σήμερα είναι δυνατόν να διαψευσθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή από την «πραγματικότητα» του αύριο. Σε εκείνη, αυτοί και αυτές που έχουν προσπαθήσει πραγματικά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.

 

ΥΓ. Όσοι και όσες δεν προσπάθησαν όσο μπορούσαν ή δεν προσπάθησαν καθόλου, να έχουν στο μυαλό το εξής απλό (έως και μαγικό):

«Η ζωή είναι ένας καμβάς που του δίνεις ζωή με ένα πινέλο και μια σκέψη» (Καζαντζάκης)

Ποτέ δεν είναι αργά για μια προσπάθεια που δεν «έκανες» ποτέ.